ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΥΤΑΝΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ

Παρακολουθώντας τη συζήτηση που διεξάγεται τις τελευταίες ημέρες γύρω από το θέμα του συνταξιοδοτικού και το σύστημα ανελίξεως των ακαδημαϊκών, θα ήθελα να διευκρινίσω τα παρακάτω.

Την Τρίτη (8/7/14) μετά την Επιτροπή Παιδείας της Βουλής, τα δημόσια πανεπιστήμια βρέθηκαν στη δύσκολη θέση να πρέπει να αποτρέψουν να περάσει ένα καταστροφικό νομοσχέδιο στην ολομέλεια της Βουλής της Πέμπτης (10/7/14). Οι 3 Πρυτάνεις, μετά από διαβουλεύσεις συμφώνησαν να παγώσουν την εφαρμογή της γνωμάτευσης για να δοθεί χρόνος για διάλογο με την Πολιτεία. Γνώριζα πολύ καλά ότι αυτό θα προκαλούσε αντιδράσεις και ανέλαβα τις ευθύνες μου, γιατί αυτός είναι ο ρόλος μου. Διαφορετικά, σήμερα θα θρηνούσαμε επί ερειπίων και θα τρέχαμε εκ των υστέρων να σώσουμε ότι σώζεται. Καταρχάς, δεν υιοθετώ την άποψη ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου παρανομούσε από το 2001 στο θέμα του συνταξιοδοτικού. Το Πανεπιστήμιο ενέτασσε πάντα τους συνάδελφους στο σχέδιο αφότου ανελίσσονταν στη θέση του Αναπληρωτή Καθηγητή. Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου (βλέπε επιτροπή προσωπικού) παρανομούσε διαχρονικά. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο βοηθούν ουσιαστικά όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι προσπαθούμε να αποκτήσουμε ένα πλεονέκτημα που δεν είχαμε. Όλοι μας γνωρίζαμε όταν ήρθαμε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ότι με την ανέλιξή μας στη θέση του Αναπληρωτή θα εντασσόμασταν αυτόματα στο συνταξιοδοτικό σχέδιο· αυτό είχαμε, αυτό θέλουμε να διατηρήσουμε, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο!

Ας υποθέσουμε τώρα για χάριν συζήτησης ότι θα έπρεπε να εντάξουμε στο συνταξιοδοτικό σχέδιο όλους τους συναδέλφους, παρά το γεγονός ότι κάποια μέλη της  Βουλής αμφισβητούν (άδικα!) τη νομοθεσία μας. Με τι χρήματα θα γινόταν και με ποιο προϋπολογισμό; Ποιος θα τον ενέκρινε; Θα ανέμενα ότι τουλάχιστον για όσους συναδέλφους γνωρίζουν από  προϋπολογισμούς αυτό θα ήταν ξεκάθαρο. Και ας υποθέσουμε ότι «ξεγελούσαμε τη Βουλή» και μεταξύ Επιτροπής Παιδείας (Τρίτη) και ολομέλειας (Πέμπτη) υλοποιούσαμε αυτή την πρόταση (που εξάλλου οι Υπηρεσίες μας δεν είναι τεχνικά έτοιμες να εφαρμόσουν). Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Θα δικαιώναμε όλους τους εχθρούς του Πανεπιστημίου που θα μας αποκαλούσαν πλέον αναξιόπιστους συνομιλητές και θα χάναμε και όλους όσοι θέλουν να μας βοηθήσουν. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, όπου κάποιοι επιδιώκουν να ψηφιστούν νέα νομοσχέδια, δεν είναι σοφό να απομακρύνεσαι από τους κοινοβουλευτικούς σου συμμάχους. Αντίθετα, προσπαθείς να δημιουργήσεις και νέους, πείθοντας με τα επιχειρήματά σου και ενημερώνοντας καλύτερα. Δεν συμμερίζομαι τις αναλύσεις που θέλουν μια ολόκληρη Βουλή και ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να μας αντιμάχεται μετά μανίας. Είναι κοντόφθαλμη ανάλυση και θα μας οδηγήσει σε δυσκολότερους δρόμους.

Ας υποθέσουμε και πάλι ότι «ξεγελούσαμε τη Βουλή», όπως ήταν η χθεσινή πρόταση στο Συμβούλιο του Πανεπιστημίου (που ευτυχώς έλαβε μόνο μια ψήφο):

•        Πώς θα συζητούσαμε μετά μαζί τους το νέο σχέδιο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και με

ποιους όρους;

•        Πώς θα συζητούσαμε μαζί τους την αποπαγοποίηση των ανελίξεων και των νέων θέσεων;

•        Πώς θα συζητούσαμε μαζί τους ευρύτερα θέματα προϋπολογισμού;

•        Πώς θα συζητούσαμε μαζί τους αλλαγές στη νομοθεσία (σήμερα υπάρχουν δεκάδες θέματα

που εκκρεμούν);

•        Πώς θα συζητούσαμε μαζί τους σημαντικά θέματα των Διοικητικών Υπηρεσιών;

•        Πώς θα διαπραγματευτούμε μαζί τους τα επείγοντα θέματα της κτιριακής μας ανάπτυξης;

Τέθηκε, επίσης, το θέμα της απεργίας ως μοχλός πίεσης απέναντι στην Πολιτεία. Πρώτα, όμως, πρέπει να εξαντλήσουμε όλη την πρόθεση για διάλογο. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους συνομιλητές μας. Το Πανεπιστήμιο Κύπρου δεν έκλεισε ποτέ ούτε μια ώρα από την ημέρα της ίδρυσής του· δεν θα κλείσει ούτε τώρα. Για ένα πανεπιστήμιο η απρόσκοπτη λειτουργία του αποτελεί τίτλο τιμής. Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος δεν πρόκειται ποτέ να δεχτώ να θυματοποιηθούν οι φοιτητές μας!

Άλλο στοιχείο για την επιτυχία μας είναι η ενότητα των συνάδελφων όλων των βαθμίδων. Με ικανοποίηση παρατήρησα ότι στη Γενική Συνέλευση πριν λίγες ημέρες ο αριθμός των Αναπληρωτών Καθηγητών και των Καθηγητών μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν σημαντικός. Ο διαχωρισμός μόνιμων και μη μόνιμων δεν έχει θέση στα σύγχρονα πανεπιστήμια. Η σημερινή μας προσπάθεια δεν αφορά συνδικαλιστικές επιδιώξεις. Δεν αφορά μόνο τη σύνταξη των 126 συναδέλφων μας (αυτή δεν μπορεί να χαθεί σε κάθε περίπτωση γιατί έχουμε το νόμο που μας καλύπτει), αφορά, όμως, την ποιότητα του πανεπιστημίου που θέλουμε να φτιάξουμε. Αυτή η ποιότητα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ποιότητα των νέων στελεχών του Πανεπιστημίου και, κυρίως, εκείνων που θα έρθουν στο μέλλον. Το σύστημα ανέλιξης δεν πρέπει να αλλάξει, αλλά να εκσυγχρονιστεί εκεί όπου διαπιστώνεται πρόβλημα. Όλα αυτά, όμως, θέλουν χρόνο να συζητηθούν και ο διάλογος πρέπει να ξεκινήσει στα Τμήματα και τις Σχολές.

Ως Πρύτανης δεν θα μιλήσω ποτέ σαν γραφειοκράτης ή κομισάριος, αλλά ούτε και θα συμπεριφερθώ σαν αρχηγός συντεχνίας. Θα συνεχίσω να μιλώ και να δρω ως σκεπτόμενος άνθρωπος, αποσκοπώντας στο καλώς νοούμενο συμφέρον ολόκληρου του Πανεπιστημίου. Θέλω να διευκρινίσω ακόμη μια φορά: ΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ με την πολιτική ηγεσία τις διεξάγει ο Πρύτανης σε συνεργασία με το Πρυτανικό Συμβούλιο, αλλά και τη Σύγκλητο, σε ότι αφορά ακαδημαϊκά θέματα, και με τον Πρόεδρο του Συμβουλίου για τα υπόλοιπα. Τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης και τις συνδικαλιστικές παραινέσεις τις παρακολουθώ, τις λαμβάνω υπόψιν, αλλά δεν καθοδηγούν την πορεία μου. Τα υβριστικά σχόλια που διατύπωσαν κάποιοι συνάδελφοι αυτές τις ημέρες τα διάβασα, αλλά τα προσπερνώ. Οι διαφωνίες πολλών συναδέλφων με την πολιτική ηγεσία είναι αναμενόμενες, όμως, η αντιπαλότητα και οι ύβρεις δεν εκφράζουν την πανεπιστημιακή κοινότητα στο σύνολο της. Ακόμα και αν κάποιοι βουλευτές μας προκαλούν με τον τρόπο που ενεργούν γιατί νιώθουν ότι θα εξασφαλίσουν τη λαϊκή στήριξη, δεν πρέπει να μας επηρεάζουν ούτε να τους δίνουμε αφορμές για περαιτέρω πολεμική. Για να πετύχουμε το σκοπό μας πρέπει να αρθρώσουμε νηφάλιο και επιστημονικό λόγο, αποφεύγοντας τη φρασεολογία των πολέμιών μας. Υπάρχει, δυστυχώς, μια αντίληψη ότι είμαστε προνομιούχοι. Πρέπει να εξηγήσουμε γιατί οι καλές συνθήκες εργασίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου αποτελούν βασική προϋπόθεση στην προσέλκυση καλών επιστημόνων.

Είναι γεγονός ότι βρίσκουμε συνεχώς εμπόδια, δυσκολίες, δυσπιστίες. Αυτή είναι η μοίρα των πανεπιστημίων και, κυρίως, η μοίρα των πανεπιστημίων που θέλουν να εξελίσσονται, να δημιουργούν και να θέτουν υψηλούς στόχους. Θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και θα συνεχίσουμε την πορεία μας. Σήμερα, το σημαντικό δεν είναι η διαδρομή των διαπραγματεύσεων, αλλά το αποτέλεσμα. Εκτιμώ ότι μια εβδομάδα μετά την Επιτροπή Παιδείας της Βουλής διανύσαμε ένα σημαντικό δρόμο. Δεν επιδιώκουμε οποιαδήποτε νίκη απέναντι σε κανέναν, δεν είμαστε σε καμιά μάχη και σε κανέναν πόλεμο με κανέναν.

Το κύριο μήνυμα είναι: τα δημόσια πανεπιστήμια είναι επένδυση για το μέλλον. Τα πανεπιστήμια βασίζονται στο ανθρώπινο δυναμικό τους και, για να προσελκύσουμε αξιόλογους επιστήμονες πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί στη διεθνή αγορά.

Προσβλέπουμε να πείσουμε την Πολιτεία για τα αυτονόητα, για το συμφέρον του Πανεπιστημίου, των νέων παιδιών, του τόπου και της πατρίδας.

Τέλος ανακοίνωσης